شرح مختصر موضوع:
ابتدا در محله ی موسوم به سرده که در حال حاضر جایگاه نماز جمعه است اعضاء هیئت بعد از بر گزاری نماز اطعام می شوند سپس علمدار که یکی از پیر غلامان و پیشکسوتان است علم که معمولا از چوب پاک است و ارتفاع آن حدودا 4-5 متر و قطر آن 7- 10 سانتی متر است بر پا می دارد و علمگردان با ذکر صلوات بر محمد و آل محمد و ذکر مصیبت کربلا علم گردانی را از محله سرده شروع می کند در حقیقت این مراسم اعلام شروع ماه محرم با بر افراشتن علم حسینی و طی مسافت از خیابان ومحله های شهر تا میدان تعزیه(قبرستان عمومی شهر ) است که در طی راه کل واقعه عاشورا بصورت نمادین شامل گروه اشقیا در برگیرنده : ابن زیاد ؛ابن سعد؛ شمر و سپاهش با پوشش لباسهای قرمز رنگ و گروه صالحین در بر گیرنده حرکت امام حسین از مکه به سمت کوفه با اصحابش با پوشش لباسهای سیاه رنگ.شبیه سازی و شبیه خوانی می شود ، و برای ایجاد شور از سویی و اعلام به مردم از سوی دیگر و همچنین ایجاد ریتم و وحدت در اجرای مراسم از موسیقی : دمی ؛ مثل نی , ساز کوبه ای ؛مثل طبل بزرگ و ساز ضربی, مثل سنج استفاده می شود و نماد قافله و سوران سپاه با شتر و اسب طراحی شده است منتهی در بین راه شاهد رجز خوانی گروه اشقیا هستیم و مردم گروه گروه و فوج فوج در مسیر به هیئت می پیوندند تا اینکه در میدان تعزیه دو سپاه رودر روی یکدیگر رجز خوانی می کنند و ذکر مصیبت توسط مداح صورت می گیرد. علمدار در پایان رجز خوانی پارچه های نذر و نیاز و سوگواری را که معمولا 72 پارچه است با ذکر صلوات بر محمد و آل محمد توسط : پیشکسوتان ؛ پیر غلامان که همگی با وضو و طهارت هستند بر علم می بندند و اولین چراغ را روشن می کنند اولین چراغ سوای اینکه به صورت نمادین تداوم عزا داری در شب را می رساند در حقیقت طلب وجوهات ناشی از نذر و نیاز و برآوردن حاجاتی ست که قبول درگاه حق قرار گرفته سپس یکی ازپیشکسوتان در توبره ای یا کیسه ای یا همیان نذورات را جمع آوری می کند در هنگامیکه این کار صورت می گیرد پیشکسوتان که پشت در پشت و موروثی مراسم علمبندان را بجا می آوردند پارچه ای سیاه رنگ در زمین پهن می کنند و پارچه های نذری را به شکل مستطیل در چند لا در جهت درازای پارچه در یک ابعادخم می کنند و تا می زنند سپس در راس علم محلی که معمولا نشان دست است که استعاره از خون بنا حق ریخته و قاتل آن قصاص نشده است یا جقه ,پارچه را از وسط به دو نیمه ی مساوی تقسیم کرده روی علم می بندند و با نخ یا پارچه سبز رنگی گرداگرد پارچه را مهار می کنند سپس علم را در گودالی که از قبل آماده کرده اند برافراشته ونصب می شود و بلافاصله با ایجاد حلقه حزن و اندوه زنجیر وار دست چپ را در پهلوی راست سینه زن قرار داده و با دست راست سینه می زنند و یک گام به جلو سپس خم می شوند و با راست کردن قامت دست را بر سینه می کوبند و چرخش به سمت راست با سینه زنی یک ضربی ادامه می یابد و با کلمات : " حسن " " حسین " علی" " حیدر " و فریاد یا حسین رسما شروع ماه محرم الحرام و عزاداری آقا ابا عبد الله الحسین (ع) را آغاز می کنند ودر روز 48 صفر این علم و دیگر علمهای سطح شهر که به هنگام نصب علم اصلی به این محل آورده شده است واچینی می شود. از ویزگیی این مراسم در داورزن جوان بودن مجریان است که تحت نظر و زیر سایه پیشکسوتان تعلیم دیده ا ند که در حقیقت کار گردان پیر غلامان و مجریان دختران و پسران سنین 9 تا 25 سال است که انتقال فرهنگ عاشورا ازنسلی به نسل دیگرو به نسل حاضر به این صورت معمول می گردیده است .